Miniblog: Je eigen wereld

De buitenwereld is voor veel mensen met autisme een chaotisch labyrint waarvan elke gang een nieuwe uitdaging vormt. Het sensorische verkeer bestaat uit enkel tegenliggers die met hoge snelheid op je afkomen. Je wilt uitwijken, maar het pad is te smal: je moet er doorheen.

Het is een marathon vol obstakels. Overal is geluid, licht en geur. Er zijn verwachtingen, geïndoctrineerde plichten en regels die mogelijk niet met je eigen principes overeenstemmen, er is onverwachte of verplichte communicatie. Kortom: een kakofonische mierenhoop die ontiegelijk consumerend en uitputtend kan zijn in overheersing. Deze overprikkeling kan melt- en shutdowns teweegbrengen. Daarom is het voor iemand met ASS cruciaal om een veilige, rustige omgeving te hebben waarin zij zich kunnen terugtrekken.

Ontprikkelen is de uitgang van het labyrint en de doorgang naar je eigen wereld. Als overprikkeling te laat wordt gesignaleerd - of als de doorgang extern geblokkeerd was - kost het veel tijd en moeite om weer tot jezelf te komen. Trek je je tijdig terug, dan zul je wat sneller opladen.

Gun iemand met autisme die rust. Probeer niets te forceren. Hoe goedbedoeld ook, het werkt averechts. Onbedoeld geef je hiermee aan dat diegene iets fout doet. Houd in gedachten dat het niet persoonlijk is. Neem afstand en geef aan dat je er, indien nodig, bent.

Ben je overprikkeld? Gun jezelf een adempauze.

Je eigen wereld, jouw gedachten, jouw rust, jouw grenzen, jouw ziel. Een wereld die jou begrijpt en nooit oordeelt. Verborgen voor anderen, onontbeerlijk voor jou.

Tekst: AutiBox
Illustratie: Thiago Bianchini